Dirk van Stora Enso

Stora Enso Langerbrugge blijft doorgaan tijdens de coronacrisis. Het bedrijf produceert jaarlijks 540.000 ton gerecycleerd kranten- en magazinepapier op basis van 100% oud papier. Het oud papier wordt opgehaald in een straal van 300 kilometer rond Gent, we noemen dit ook wel eens het “urban forest”. De papierfabriek – op de hoek van de Ringvaart en het Kanaal Gent-Terneuzen – heeft ook twee biomassakrachtcentrales die voorzien in alle nodige processtoom en meer dan 70% van de elektriciteitsbehoefte, en is zo een schoolvoorbeeld inzake circulaire economie. Met 440 werknemers is het één van de grootste werkgevers binnen North Sea Port.

#doorwerkers tijdens Corona

Wat vind je het leukste aan je job?

Mijn job is zeer afwisselend en ik werk samen met zeer gemotiveerde mensen. We vormen echt een team dat in alle omstandigheden goed functioneert.

Hoe anders zijn jouw werkdagen nu?

Er is toch wel een opmerkelijk verschil. Elke dag verandert er nu wel iets, plannen op lange termijn is moeilijk. Dat betekent ook dat iedereen onmiddellijk bereikbaar moet zijn om in actie te schieten. Onze job is er niet gemakkelijker op geworden en er is ook meer werk. Natuurlijk komen we de wettelijke verplichtingen na en houden we 1,5 m afstand, ons bedrijf was trouwens flexibel en creatief in het zoeken naar veilige én haalbare oplossingen. De externe chauffeurs scheiden we van onze mensen en als dat niet lukt, dan dragen ze mondmaskers. Het papierwerk gebeurt grotendeels automatisch.

Wat geeft jou moed om door te gaan?

In eerste instantie moet de productie doorgaan. We stellen geen klanten teleur. Daarnaast is het ook belangrijk dat we het inkomen verzekeren van het team. Onze mensen zijn heel gemotiveerd om elke dag de vrachtwagens op een veilige manier en tijdig ter plaatse te krijgen.

“Ik ga graag in dialoog met mijn team. Als mens moeten we allemaal ergens ons verhaal kwijt kunnen.”

Heb je iets geleerd uit deze periode?

Wat de veiligheid betreft, zal er het een en ander blijven bestaan. Ook na de coronacrisis. De deur die we plaatsten om mensen te scheiden, zal blijven. Misschien blijven we ook mondmaskers dragen in het magazijn. En een hand geven, zullen we niet zo snel meer doen. Maar ook op menselijk vlak hebben we de verandering gezien. Iedereen heeft nog meer nood aan sociaal contact in deze periode, op afstand dan wel. In dialoog gaan met elkaar, praten en direct duidelijkheid scheppen doet wonderen. We zijn allemaal mensen en iedereen moet ergens zijn verhaal kwijt kunnen.

Welke boodschap wil je nog kwijt aan je collega’s?

We moeten verderwerken zoals we bezig zijn. Elkaar helpen, solidariteit en teamwork tonen en durven benoemen als een collega niet veilig bezig is. Maar als het goed gaat, mag het ook gezegd worden natuurlijk! 

 

Volg jij North Sea Port al?